Het zal intussen wel bekend zijn dat we een canonlo.nl hebben en dat daar heel veel informatie over ons vak te vinden is .
In de vensters zijn belangrijke gebeurtenissen in de geschiedenis van het bewegingsonderwijs in chronologische volgorde geplaatst. Ieder venster is bovendien gericht op een bepaald thema. Daarvan wordt beschreven hoe zich dit onderwerp door de jaren heen heeft ontwikkeld.
Bewegen of gezondheid?
Alle stelsels van lichamelijke opvoeding besteedden aandacht aan menselijk bewegen in relatie tot gezondheidsaspecten. met name het Zweedse stelsel had een sterk gezondheids- en heilgymnastisch karakter: de oefeningen moesten een anatomisch en/of fysiologisch nut moesten hebben. In de diverse stelsels varieerden de motieven: verhoging van weerbaarheid/fysieke conditie (kracht, lenigheid, snelheid en uithoudingsvermogen), ziektepreventie, esthetische idealen en voorkomen van houdings- en bewegingsafwijkingen. Met de nota Bewegingsarmoedig onderwijs (1980) laaide de discussie over het fysieke en gezondheidskundige rendement van lessen LO na lange tijd weer op.
Bart Crum schreef daarover in 1988. In: De gezondheidswaarde van bewegingsonderwijs – een hardnekkige mythe en een reële mogelijkheid zette hij niet alleen vraagtekens bij de claims met betrekking tot verbetering van de fysieke conditie door lichamelijke opvoeding maar schetste hij gelijktijdig de voorwaarden op grond waarvan het wel degelijk mogelijk is om lichamelijke opvoeding op een zinvolle wijze aan gezondheid te relateren.
Tegenwoordig zijn veel lectoraten bezig met het zoeken naar manieren om kinderen meer en beter te laten bewegen omdat dat beter is voor je gezondheid. Helaas ontbreekt nog voldoende bewijs om met absolute zekerheid te kunnen zeggen dat de les LO zelf een substantiële bijdrage kan leveren aan de gezondheid van kinderen. Iedereen is het er echter wel over eens dat de lichamelijke opvoeding een sleutelpositie inneemt op school als het gaat om het stimuleren van bewegen.
Nieuwe biografie
In de geschiedenis zijn personen belangrijk geweest voor de ontwikkeling van ons vak. Vaak zijn het mensen wiens hele leven ‘in dienst’ heeft gestaan van LO-onderwijs. We beschrijven ze in de biografieën. Sinds kort is er weer een biografie bijgekomen, die van Fredrik Croesen. Een interessante man die begon als letterzetter. Letterzetter was een zwaar, maar bovenal een zeer gerespecteerd beroep. Dat kwam omdat letterzetters geschreven en gedrukte teksten vloeiend moesten kunnen lezen. Zij werden geschoold in de Nederlandse taal (waaronder punctuatie en abbreviatie, de kunst van het afkorten) en tijdens hun opleiding werd aandacht besteed aan symbolen, afkortingen, bijzondere woorden, diverse alfabetten en buitenlandse teksten. Ervaren letterzetters waren ook verantwoordelijk voor de vormgeving en moesten daarom over de nodige creativiteit beschikken. Op basis van ontwikkelingen tussen 1860 en 1865 koos Croesen voor een sociaal zekerder carrière in het onderwijs. Hij werd huisonderwijzer in de gymnastiek, werkte als zodanig in 1869 enkele maanden in Ede, en startte daarna zijn loopbaan als gymnastiekonderwijzer in Amsterdam.
Die taalvaardigheid heeft Croesen in zijn latere carrière gebruikt om zeer kritische teksten te schrijven. Dit deed hij o.a. als bestuurslid van de AGOV, de oudste ‘afdeling’ van de KVLO. Door de verschillende links in de biografie kom je weer van alles te weten over belangrijke personen en gebeurtenissen die mede hebben bepaald hoe ons vak zich heeft ontwikkeld tot wat het nu is.
Deze inhoud is gebaseerd op de biografie van Fredrik Croesen en venster 1980: de relatie tussen gezondheid en lichamelijke opvoeding
